ในนิวยอร์กและปารีส และ ตามลำดับ ประชันกันสำหรับรุ่นวินเทจ ในที่สุดราคาประมูลก็พุ่งขึ้นสูง

อย่างคาดไม่ถึง และภาพพิมพ์หายากก็ถูกทุบท่ามกลางเสียงปรบมือที่ราคา 10.5 ล้านดอลลาร์ ผู้ประมูลของมอเรลทำได้ดีกว่าที่ประเมินไว้สูง 7 ล้านดอลลาร์ภาพพิมพ์ซึ่งบรรยายถึงเป็นงานพิมพ์ที่หาได้ยากเนื่องจากถือว่าเป็นสำเนาภาพถ่ายต้นฉบับ มันถูกสร้างขึ้นในช่วงเวลาที่ฟิล์มเนกาทีฟนั้นถูกสร้างขึ้นเป็นครั้งแรก ซึ่งช่วยเพิ่มมูลค่าของมันในสายตาของผู้เชี่ยวชาญด้านการถ่ายภาพผลลัพธ์ที่ได้ทำลายสถิติ

การประมูลภาพถ่ายครั้งก่อนถึง 3 เท่า 

โดยเกิดขึ้นในปี 2011 เมื่อภาพภูมิทัศน์ ในปี 1999 ขายที่ ในราคา 4.3 ล้านเหรียญ การขายยังทำลายสถิติเดิมของภาพถ่ายโดย ปี 2560 เมื่อฉบับดั้งเดิมของ (1926) ขายในราคา 3 ล้านดอลลาร์ระหว่างการขายของในปารีสก่อนการขาย ฮิมส์ ผู้เชี่ยวชาญด้านภาพถ่ายระดับนานาชาติของคริสตี้ เรียกผลงานชิ้นนี้ว่า “ไม่เคยมีมาก่อนในตลาด”ภาพถ่ายเป็นล็อตสูงสุดที่นำเสนอจากการครอบครองของนักสะสมชาว

นิวยอร์ก ผู้ค้าปลีกแฟชั่นที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง

กับแวดวง โดยตรงจากประกาศความร่วมมือกับในนิวยอร์ก เพื่อสร้างผลงานศิลปะใหม่เฉพาะไซต์โดย ชิ้นส่วนนี้เป็นส่วนหนึ่งของการเปิดตัว ในเดือนตุลาคมลินคอล์น เซ็นเตอร์ คอมเพล็กซ์ขนาดประมาณ 16 เอเคอร์ เป็นที่ตั้งขององค์กรศิลปะการแสดงที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ รวมถึง ลินคอล์น เซ็นเตอร์ อย่างที่เราทราบกันในปัจจุบัน ได้รับการพัฒนาโดยเป็นส่วนหนึ่งของโครงการฟื้นฟูเมืองที่นำโดยโรเบิร์ต 

โมเสสในทศวรรษ 1950การสร้างจินตนาการ

ใหม่ของเป็นหนึ่งในโครงการสร้างวัฒนธรรมที่มองเห็นได้ชัดเจนและสำคัญที่สุดในนิวยอร์ก และต้องการการแสดงภาพศิลปะที่เทียบเท่ากับจิตวิญญาณและพลังของดนตรีของ ผู้อำนวยการและ หัวหน้าภัณฑารักษ์ของ ในการเปิดตัวเป็นที่รู้จักจากภาพวาดสีสันสดใสขนาดใหญ่ของเธอที่กล่าวถึงหัวข้อเกี่ยวกับเชื้อชาติ เพศ และการเมือง วางแผนที่จะเปลี่ยนส่วนหน้าของอาคารสูงเกือบ 200 ฟุตบนถนน 65th Street 

ในสไตล์ที่ชัดเจนและโดดเด่นของเธอ 

เธอจะดึงเอามรดกทางวัฒนธรรมของสิ่งที่เคยรู้จักในชื่อซานฮวนฮิลล์ ซึ่งเป็นย่านที่ประกอบด้วยครอบครัวชาวแอฟริกัน-อเมริกัน ชาวแอฟริกัน-แคริบเบียน และเปอร์โตริโก และเป็นหนึ่งในชุมชนชาวแอฟริกัน-อเมริกันที่ใหญ่ที่สุดในนิวยอร์กก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1 พื้นที่ใกล้เคียงถูกลบออกไปโดยเป็นส่วนหนึ่งของโครงการฟื้นฟูเมืองในช่วงปลายทศวรรษที่ 1940 (ต่อมาได้รับการพัฒนาในทศวรรษที่ 1950) 

ซึ่งทำให้ผู้อยู่อาศัยหลายพันคนต้องพลัดถิ่น 

เพื่อเป็นการระลึกถึงประวัติศาสตร์นี้จะสร้างภาพบุคคลที่มีชื่อเสียงของชาวรวมถึงฉากต่างๆ ที่ดึงมาจากชีวิตประจำวันของชุมชนจะสร้างวิดีโอใหม่สำหรับผนังมีเดียขนาด 50 ฟุตในล็อบบี้ของอาคาร เป็นที่รู้จักจากแอนิเมชั่นดิจิทัลที่ไม่มีตัวตน วางแผนที่จะจัดแสดงผลงานของนักเรียนดนตรีและการเต้นรำมากกว่าหนึ่งร้อยคนจากโรงเรียนในท้องถิ่น: โรงเรียน และโรงเรียนศิลปะการแสดงมืออาชีพ ถ่ายทำโดยใช้ฉากสี

Credit : ufaslot888